علی شاه‌حاتمی: ادبیات مهمترین رشته دانشگاهی برای آشتی و آشنایی سینماگران است

پرهام نورافزا

علی حاتمی، کارگردان و تهیه کننده سینما معتقد است که علوم انسانی و سینما مکمل هم هستند و مهمترین رشته دانشگاهی که برای سینمای ما مهمترین است، ادبیات است.

علی شاه‌حاتمی کارگردان سریال‌های خاطره‌انگیزی چون «خوش رکاب» و «او مثبت» و... در مصاحبه‌ای کوتاه در حاشیه جشنواره فیلم فجر درباره نشست‌های فرهنگی جشنواره فیلم فجر گفت: چیزی که در جشنواره‌ها باید به آن پرداخته شود، همین علوم انسانی است. سینماگران ما باید سینمای خود را بشناسند. چه گذشته آن را و یا حال و آینده آن را. تاریخچه سینمای ما باید توسط اساتیدی که این مهم را به خوبی می‌شناسند، تبیین شود. فکر می‌کنم اتفاق خوبی است و مهمانان و مخاطبان جشنواره فیلم فجر نیز از این برنامه‌ها استفاده کنند.

وی بیان کرد که علوم انسانی و سینما مکمل یکدیگرند و مانند خطوط موازی‌اند که هیچ وقت به یک نقطه تلاقی پیدا نمی‌کنند اما با هم حرکت می‌کنند و همدیگر را تقویت می‌کنند. شناخت سینماگران و اساتید باید روز به روز نسبت به هم کامل‌تر شود و این نشست‌ها می‌تواند این عملیات را به سرانجام برساند.
این کارگردان سینما و تلویزیون در پاسخ به این سؤال که کدام یک از رشته‌های دانشگاهی می‌تواند در سینما و برای سینماگران نقش مهمتری را ایفا کند گفت: آشنایی با ادبیات برای سینماگران ما بسیار مهم است. ادبیات مهم‌ترین رشته دانشگاهی است که سینماگران ما باید با آن ارتباط برقرار کنند.
او توضیح داد: برخی از سینماگران و فیلمسازان ما شاید سواد نگارش یک داستان و رمان را نداشته باشند اما استعداد فیلمسازی دارند منتها به عقیده من اگر سواد ادبی کافی نداشته باشند، در نگارش فیلمنامه و شکل دهی دنیای داستان دچار مشکل می‌شوند.
شاه‌حاتمی بیان کرد: بنابراین بنظرم آشنایی و آشتی با ادبیات ایران و جهان جزو نکات بسیار مهمی است که باید کارگردانان و سینماگران ما با آن ارتباط داشته باشند. احساس می کنم که ارتباط دوباره نویسندگان ما با ادبیات معاصر، نظم و نثر می تواند نگاه آنها را نسبت به فیلمسازی باز کند و جهان دیگری ایجاد کند.
وی گفت: من در میان کتاب‌ها بزرگ شدم و در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در سنین کودکی مدام دنبال یک کتاب می‌گشتیم که آن را بخوانیم و کتابی نبود که نخوانده باشیم. این ارتباط دوباره سینماگران ما با ادبیات می‌تواند به بالندگی سینمای ایران به‌شدت کمک کند. البته منظورم این نیست که بر اساس رمان‌ها فیلم بسازند بلکه نگاه آنها را می‌تواند به جهان پیرامون تغییر دهد.

نامزدهای بخش اقلام تبلیغی و اطلاع‌رسانی چهلمین جشنواره فیلم فجر اعلام شد

هیات داوران بخش اقلام تبلیغی و اطلاع‌رسانی، طی بیانیه‌ای نامزدهای بخش عکس، پوستر و آنونس چهلمین جشنواره فیلم فجر را اعلام کردند.

این بیانیه به شرح زیر است:

هو الجمیل
می‌گوییم سینما یک پیکره واحد است که تبلیغات جزیی از آن است. می‌گوییم تبلیغات نقش انکارناپذیری در جذب مخاطب به سینما دارد. می‌گوییم با رونق تبلیغات سینما، سینما هم رونق می‌گیرد. با این همه باید اذعان داشت سینما همچنان از کم توجهی به امر تبلیغات مناسب رنج می‌برد. گرچه جشنواره فیلم فجر با اهدای جوایز و ارج نهادن به آثار (هنرمندان) این بخش از سینما قصد آن دارد تا توجه پخش‌کنندگان و تهیه‌کنندگان را به این مقوله مهم جلب کند و هنرمندان را به آفرینش آثار تاثیرگذارتر ترغیب نماید اما متٲسفانه هنوز این اتفاق، آنگونه که شایسته سینمای ایران است به وقوع نپیوسته است. با این حال هیٲت داوران بخش اقلام تبلیغی چهلمین جشنواره فیلم فجر با بررسی آثار بخش مسابقه مبتنی بر سه اصل هدفمندی، مفاهیم خلاقانه و اجرای مناسب، ضمن قدردانی از همه دست‌اندرکاران بخش اقلام تبلیغی، نامزدهای خود را در سه بخش عکسِ فیلم، پوستر و آنونس و تیزر به شرح ذیل اعلام می‌دارد:

نامزدهای بخش عکس:

1-    امید صالحی برای عکس‌های فیلم آتابای
2-    فتاح ذی‌نوری برای عکس‌های فیلم زیرنورکم
3-    حبیب مجیدی برای عکس‌های فیلم منصور

نامزدهای بخش پوستر فیلم:
1-  پوستر فیلم گورکن اثر عرفان بهکار مهربانی
2-  پوستر فیلم منصور اثر محمد تقی‌پور
3-  پوستر فیلم پیرمردها نمی‌میرند اثر احسان برآبادی
هیات داوران امیدوار است، طراحان گرافیک عزیز و سفارش‌دهندگان پوستر در سال آینده آثار شایسته‌تری را به جشنواره ارائه دهند.

نامزدهای بخش آنونس و تیزر:
هیات داوران نمی‌توانند خرسندی خود را از پیشرفت محسوس آثار ارائه شده در این بخش ابراز ننمایند. با توجه به اهمیت انکارناپذیر این بخش در جذب مخاطب،‌ هیات داوران ماندگاری و تاثیرگذاری اقلام تبلیغاتی در تاریخ سینما، باور دارد که ارزش مادی جوایز این بخش، بهتر است هم اندازه‌ی دیگر صنوف حرفه‌ای تعریف شود.
1-  روح‌اله موحدی برای ساخت آنونس فیلم سیاه باز
2-  کیومرث بیک‌زند برای ساخت آنونس فیلم بی‌همه‌چیز
3-  امید میرزایی برای ساخت آنونس فیلم‌‌های صحنه‌زنی و تک تیرانداز

مهرداد خوشبخت – محمد روح‌الامین و علی نیک‌رفتار اعضای هیات داوران بخش مسابقه اقلام تبلیغی و اطلاع‌رسانی سینمای ایران در چهلمین جشنواره فیلم فجر هستند.

روحانی: سینمای ما علی‌رغم موفقیت‌ها از بی‌دانشی رنج می‌برد

پرهام نورافزا

نشست دانشگاهی دانش آکادمیک و سینمای معاصر برگزار شد.

در این نشست سیدعلی روحانی درباره دانش آکادمیک و سینمای معاصر (مطالعه تاریخی سینمای هنگ‌کنگ و کره جنوبی) اظهار کرد: متٲسفانه اکنون رابطه‌ بین سینما و آکادمی در ایران مغفول مانده است، اما این بحث در دو مطالعه تخصصی بررسی شده است، سینما در ابتدای راه دارای آکادمی نبوده و در همان زمان حتی در غرب که خاستگاه سینما بود، آکادمی خیلی دیر وارد سینما شد، حتی در دهه 80 هم در سینما آکادمی وجود نداشته است.

او افزود: آرام آرام در قلمرو و میدان هنر با آکادمی روبه رو شدیم که نیرویی در فیلم ما را همراه می‌کند و این اتفاق به صورت تجربه تاریخی رخ می‌دهد، حضور این نیرو در هنر با مخالفت گروه‌های مختلف همراه است، بخشی از مخالفت‌ها از بخشی نظریه‌های سنتی پیروی می‌کنند که این موضوع به نظریه‌ای برمی‌گردد که معتقد هستند هنر باید در خون باشد.
عضو هیات علمی دانشگاه هنر بیان کرد: این نظریه‌ها در جهت تضعیف آکادمی بوده است و در این راستا، بحران آکادمی به بحران دانش منجر شده، علی‌رغم تمام هنر و دستاوردها، سینمای ما از دانش نداشتن رنج برده است، فردین بارها از این نکته می‌گوید که هیچ‌کس در فیلمبرداری علمی نداشته، حتی فیلم‌های کوشان را یک فیلمبردار روسی انجام می‌داده است.
او اذعان داشت: در آن زمان یک فیلم‌بردار و کارگران هرگز بحث هنری نمی‌کردند و این عجیب بود. در مکزیک و هند آدم‌های بزرگ خارجی تجربیات را به کشور منتقل می‌کنند؛ اما خارجی‌های سینمای ایران چندان قوی نبودند.
روحانی تصریح کرد: در سال 1350 کمی این روند عوض و آکادمی کمی فعال شد و بعد از انقلاب این امر افزایش یافت که تا حدودی کمرنگ شدن مخالفان را به همراه داشت. بعد از انقلاب این نیاز امروز بیشتر از هر زمانی خود را نشان می‌دهد و سینما در وضعیت فعلی بدون علم پاسخگو نیست.
او ادامه داد: به همین دلیل ایران در بازار جهانی حضور ندارد، زیرا علم و آکادمی هنر ندارد، نیروهای کارآمد این حوزه را دارد اما باید بیشتر شود، سینمای ما علی‌رغم موفقیت‌ها از بی‌دانشی رنج می‌برد، دانشگاه‌های ایران موفق شدند به‌تدریج سرمایه خود را وارد کنند، مطالعه جوانان دو دهه اخیر نشان می‌دهد تحصیلات آکادمی در رشد آنها تٲثیر زیادی داشته است.
عضو هئیت علمی دانشگاه هنر  خاطرنشان کرد: تجربه آکادمی فردی نیست بلکه از عالم نظریه می‌آید، دانش سینمای امروز شهودی نیست و علم اکادمیک نیست، مخاطب آکادمی فیلم را به قلمرو علم می‌برد، نافی استعداد و تجربه نیستیم، اما بازیگران امروزی که روی مجله هم هستند احساس می کنند چیزی که در صحنه نیست، کم پیدا می‌شود که علم آکادمیک باشد.
او با اشاره به وضعیت سینما گفت: سیستم برای بازتولید ارزش‌های خود مجبور است به بخش رهایی بخش علم خود نگاه کند، دانشگاه به ادبیات رهایی‌بخشی کمک می کند، باید یک نهاد افق سینما را ایجاد کند، تجربه زیبایی‌شناسی در دو دهه اخیر از اکادمی است.
روحانی تاکید داشت: اهالی سینما وقت بازاندیشی را ندارند و باید نهادی این کار را انجام دهد،. در فیلم سرخپوست‌ها، فیلم‌ساز به سراغ خانه یکی از سوپراستارها می‌رود اما او می‌گوید علمی در سینما نداریم ... آنها صرفا جلوی دوربین می‌رفتند و این دردی است که اهالی سینما با آن مواجه هستند.
او ابراز کرد: سینمای هنگ‌کنگ نمونه اعلای سینمای استاد شاگردی است که از کار در صحنه سینمای خود را جلو می‌برند اما بعد از انقلاب چین صنعت فیلم چین به هنگ‌کنگ می آید و موفق می‌شوند سیستم استودیویی آمریکایی را ایجاد کنند.
عضو هیات علمی دانشگاه هنر  ادامه داد: اما سینمای هنگ کنگ در دهه هشتاد دچار رکود جدی می شود، سینمای هنگ کنگ در آن زمان آکادمی سینمایی نداشت و فردی در این میان با ایجاد علم آکادمیک سینمای هنگ کنگ را به‌روز کرد و کلیت زیبایی‌شناسی در هنگ کنگ تغییر کرد.
او در رابطه با سینمای هنگ کنگ عنوان کرد: تی سو هارک کسی بود که با علم خارجی سینمای هنگ کنگ را تغییر داد، موج نوی سینمای هنگ کنگ توسط آکادمی‌ها رخ‌داد موج دوم نیز در آکادمی هنگ کنگ رخ می‌دهد، الان بزرگ‌ترین مشکل دانشگاه‌های هنری در تهران این است که متولی آن فرهنگ و ارشاد نیست و وزارت علوم همان برخوردی را که با ما می‌کند که با سایر رشته دارد.
روحانی بیان کرد: در رشته‌های پزشکی با وزارت بهداشت کار دارند که خوب است و برای ما نیز باید همین باشد، دانشگاه ملی هنر کره جنوبی توسط متولی هنری ایجاد شده، رئیس و هیات امنا دانشگاه هنری هنگ کنگ یک فرد هنری (کری لام) است که نفوذ و قدرت بالایی دارد و شخصیتی مثل استاندار دارد.
او تاکید کرد: با دانش فعلی سینما نمی‌شود اقتصاد هنر را مدیریت کرد، هنگ کنگ بعد از آمریکا موفق شده است بیشترین فروش فیلم را داشته باشد و یک فیلم‌ساز تجربی نمی‌تواند با آنها رقابت کرد.
عضو هیات علمی دانشگاه هنر  یادآور شد: فقدان دانش در سینمای کره جنوبی در دهه هفتاد مشکلات زیادی را ایجاد کرد، موج نوی سینمای کره حنوبی در دهه هشتاد رخ داد، در کره جنوبی سینما یک بحث بین رشته‌ای می‌شود که افراد غالبا علوم انسانی خوانده‌اند که سینمای کره جنوبی را تغییر دادند.
او افزود: جریان کره جنوبی سینما خوانده نیستند اما علوم انسانی را به سینما وارد می‌کنند، فیلم‌های کره جنوبی همه توسط افرادی ساخته شدند که علوم انسانی را کاملا بلدند.
روحانی متذکر شد: جریان اولی که فیلم کره جنوبی را ایجاد می کند دانش سینمایی دارند که دو دلیل دارد، دلیل اول عدم تطابق زبانی که باعث شده نتوانند در انگلیس یاد بگیرند.
او در ادامه ابراز کرد: کره جنوبی تا دهه هشتاد از نداشتن هنر سینمایی آکادمیک قوی رنج می برد، کره جنوبی دانش علوم انسانی غلبه دارد با این حال کره جنوبی پیشرفت جدی می کند.
عضو هئیت علمی دانشگاه هنر  عنوان کرد: دیدن فیلم داخلی در ایران مورد توجه نیست زیرا پخش رسمی نمی شود اما این معیار در فرانسه که مهد سینمای اروپا است، حدود 43 درصد مردم در فرانسه فیلم فرانسوی، در ایتالیا 30 درصد، اسپانیا و آلمان زیر 20 درصد، دانمارک زیر 10 درصد تولیدات خودشان را می‌بینند، که این رقم در کره جنوبی 54 درصد است.
او همچنین با اشاره به مشکلات گفت: یکی از مشکلات ایران عدم ارتباط تلویزیون و سینما است، در کره جنوبی هنر های سئول را داریم که هنرهای سنتی است، که همین دانشگاه از سال 1970 فیلم و از سل 1980 فیلمنامه نویسی را وارد می کند که نتیجه ارتباط مستقیم علم دانشگاهی با متولی مربوط است.
روحانی در پایان ابراز داشت: سینمای ایران بخشی از موفقیت های خود را مدیون علم آکادمی است، سینمای ایران نه تنها به علم سینما بلکه به علم انسانی نیز نیاز جدی دارد، مطالعات میان رشته ای باید مدنظر باشد.

نکوداشت زنده‌یاد کامبوزیا پرتوی در خانه جشنواره، کارگردان همه ژانرها

پرهام نورافزا

نکوداشت زنده‌یاد کامبوزیا پرتوی  با حضور جابر قاسمعلی  و امیرحسن ندایی  برگزار شد.

نکوداشت زنده‌یاد کامبوزیا پرتوی با موضوع فیلم‌نامه و سبک بیانی نویسنده در حاشیه برگزاری این دوره از جشنواره با حضور جابر قاسمعلی (فیلمنامه‌نویس و نویسنده) و امیرحسن ندایی (مجری) برگزار شد. 
در این مراسم ویدیویی با محوریت معرفی و برش‌هایی از صحبت‌های این هنرمند به نمایش درآمد و نسرین مرادی همسر مرحوم کامبوزیا پرتوی در این نشست حضور داشت.
ندایی گفت: کامبوزیا پرتوی صاحب سبک بود. او با فیلم‌سازان متعددی کار کرد و چهاربار جایزه جشنواره فیلم فجر را گرفت. 

قاسمعلی درباره جایگاه پرتوی در سینمای ایران گفت: پرتوی یکی از بهترین فیلم‌نامه‌نویسان سینمای ایران بود. او فیلم‌نامه‌نویس شاخصی بود زیرا تصور می‌شود که ورود به سینما با کارگردانی کار ساده‌تری در مقایسه با فیلم‌نامه‌نویسی است و در سینما گاردی نسبت به ورود فیلم‌نامه‌نویسان به عرصه کارگردانی وجود دارد. بازار فیلم‌نامه‌نویسی که وارد کارگردانی شده محدود می‌شود اما پرتوی از این باب شاخص بود که توانست بین این دو تعادلی برقرار کند و توانست فیلم‌نامه‌هایی که خود دوست داشت را بسازد؛ علاوه بر آن فیلم‌نامه‌های خوبی برای دیگران نوشت. از این باب جایگاه او غبطه ‌برانگیز است.
او ادامه داد: این از مدیریت و هوشمندی پرتوی نشات می‌گرفت که توانست میان فیلم‍‌نامه‌نویسی و کارگردانی تعادل برقرار کند. افرادی از این دست در سینمای ما به تعداد انگشتان دست است.
قاسمعلی عنوان کرد: او از سال 66 که اولین فیلم خود را ساخت تا زمان فوت، بیش از 26 فیلم و سریال تولید کرده است. با نگاه به مجموعه آثار او می‌بینیم که هم کار کودک و نوجوان تولید کرده و هم کار تلخ اجتماعی. از نظر رویکرد فیلم‌نامه‌نویسی هم بسیار متنوع کار کرده است؛ اما در چهار حوزه می‌توان کار او را دسته‌بندی کرد؛ یکی کاری است که برای سینمای بدنه و مخاطب تولید می‌شود نظیر «گلنار» و «گربه آوازه‌ خوان»، گروه دوم فیلم‌های کانونی او هستند که متاثر از فضای کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان تولید شده مثل فیلم «ماهی»، «شیرک» و «ننه لالا و فرزندانش»، در فیلم‌های کانونی دغدغه کودک و نوجوان وجود دارد اما فیلم‌ساز بیشتر از مخاظب به خودش می‌اندیشد. گروه سوم فیلم‌هایی با رویکرد اجتماعی هستند مثل «دیشب باباتو دیدم آیدا»، نوع دیگری هم وجود دارد که شامل فیلم‌هایی با رویکرد معنایی و استعلایی می‌شود.
او ادامه داد: در دسته چهارم رویکرد معنا محور است و می‌توانید دغدغه اجتماعی کامبوزیا پرتوی را ببینید. مخاطب در فیلم استعلایی تصور می‌کند کامبوزیا عارفی است که این فیلم را ساخته و تنها یک فیلم‌نامه‌نویس هوشمند می‌تواند یک سکانس معمولی را درخشان کند.
قاسمعلی اضافه کرد: او با پردازش سکانس‌ها خرده داستان خلق می‌کرد. در کارهای او قصه به جای حرکت در طول، به سمت عمق حرکت می‌کند.
او درخصوص جایگاه هنرهای دیگر برای فیلم‌نامه‌نویس گفت: سینما یعنی جزئیات. زمانی‌که به درخشان‌ترین آثار نگاه می‌کنید متوجه نکات ظریفی می‌شوید که کشف آن‌ برای مخاطب جذاب است. پرتوی به مطالعه تاکید داشت. فیلمنامه‌نویس باید بیشتر بخواند. خواندن نه به معنای اقتباس بلکه زمانی که شما رمان می‌خوانید تجربه زیست یک شخصیت برای شما باز می‌شود و می‌توانید ساختار و متریال یاد بگیرید. در هالیوود درصد اقتباس بالاست زیرا فیلمنامه‌نویس را تکنسین می‌دانند و تهیه‌کننده سراغ کسی می‌رود که کارش را بلد است. ما صنعت سینما نداریم اما کشورهایی که دارند فیلمنامه‌نویس را متخصص می‌دانند نه داستان‌گو و در ساختار صنعتی، داستان‌نویس دستمزد خود و فیلمنامه‌نویس هم دستمزد خود را دارد اما فیلمنامه‌نویسان ایران هم باید داستان را بیاورند و هم آن را تبدیل به فیلمنامه کنند.
ندایی اظهار کرد:  پرتوی معتقد بود خلاقیت اکتسابی است و نیاز به تمرین دارد.
جابر قاسمعلی درخصوص اکتسابی بودن خلاقیت عنوان کرد: داستان از سینه نویسنده درمی‌آید و علم حصولی نیز درون او به عنوان جوهر و عاملی برای نوشتن وجود دارد و این با تکنیک و قواعد به وجود نمی‌آید، در نهایت این فرد کارشناس فیلم‌نامه‌ می‌شود اما اگر جوهره داشته باشد و تکنیک یاد بگیرد، تبدیل به فیلم‌نامه‌نویس خوب می‌شود.

گزارش نشست «سینمای سیاسی؛ فقدان فیلمنامه» در خانه جشنواره

پرهام نورافزا

نشست فرهنگی جشنواره فیلم فجر با موضوع «سینمای سیاسی، فقدان فیلمنامه» با سخنرانی «مجتبی راعی» کارگردان  برگزار شد.

آخرین نشست فرهنگی هشتمین روز جشنواره فیلم فجر با محوریت سینمای سیاسی، فقدان فیلمنامه با سخنرانی «مجتبی راعی» کارگردان با نمایش فیلم «دست‌نوشته‌ها» ساعت 19:30 در سالن 4 مرکز همایش‌های برج میلاد برگزار شد. 
مجتبی راعی در ابتدای این نشست عنوان کرد: مرحوم مهرزاد مینویی انسان آرامی بود و فقط حرف حسابی می‌زد. فوق‌العاده باسواد و در کمبود امکانات، به کسب علم می‌پرداخت. تمام کسانی که اطراف وی بودند از او یاد گرفتند. او در اوایل آشنایی‌مان علت پیشرفت سینما در آمریکا را سوادشان می‌دانست و می‌گفت شماها بی‌سواد هستید. خیلی ناراحت شدم. ساعت‌ها با یکدیگر صحبت کردیم و حرف خود را به من اثبات کرد. خیلی در مسیر کاری من تاثیر داشت و من را بینا کرد.
وی افزود: «دست نوشته‌ها» را به تازگی دیدم و حسرت خوردم که چرا باز هم فیلم نساخت و در اتاق تدوین مستقر شد. 

راعی اظهار کرد: وقتی فیلم را می‌بینیم تعجب می‌کنیم که چقدر پختگی دارد. فیلم‌های آن دوره را شعاری می‌ساختند اما «دست‌نوشته‌ها» پختگی‌های زیادی داشت و مبتنی بر کلیشه نبود.
این کارگردان سینما تصریح کرد: اخیرا یک فیلم سیاسی دیدم و با خود گفتم کاش جای زمان‌ساخت این دو فیلم عوض می‌شد. همه عناصر و اتفاقات فیلم «دست‌نوشته‌ها» معقول است. شاید یک فیلم قدیمی را ببینیم و ضعف‌های آن را به حساب قدیمی بودنش بگذاریم اما فیلم مینویی خیلی درست است. هنوز برایم سوال است که چرا راه مینویی در فیلم‌سازی ادامه پیدا نکرد. 
راعی درباره دیگر ویژگی‌های «دست‌نوشته‌ها» اظهار کرد: فیلم هیچ سکانس اضافی ندارد و نمی‌شود هیچ سکانسی را از آن حذف کرد. اگر این کار انجام شود به اثر ضربه می‌خورد. فیلم وقت مخاطب را تلف نمی‌کند. مینویی در روند فیلم‌نامه نیز تاثیرگذار بود. تدوین فیلم را هم خودش انجام داد و چقدر عالی انجام شده است. حجم سکانس‌ها به‌قاعده است. «دست‌نوشته‌ها» اثر شسته رفته‌ای بود. کارگردانی و نوع فیلم‌برداری این فیلم برگرفته از کارگردانی هیچکاک است و به نوعی ادای احترام به فیلم «سرگیجه» است. این فیلم نشان داد که مینویی هیچکاک را خیلی خوب فهمیده است. وقتی کابوسی را می‌سازد که در آن فرد کشته شده، زنده می‌شود.
این کارگردان درباره علت ساخته نشدن فیلم‌های سیاسی در کشور بیان کرد: وقتی از سیاست صحبت می‌شود، این تعریف در ذهن تداعی می‌شود که منظور محل تجمع قدرت است. اگر بخواهیم درباره فلان قشر صحبت کنیم، افراد آن قشر نسبت به ما جبهه می گیرند. در سینمای هالیوود برخی اوقات فرد خطاکار، فرماندهان پلیس هستند. همین موضوع باعث شد که فقط فیلم‌های سینمایی با سبک‌های اجتماعی ساخته شود که سیاه‌نمایی است. می‌گویند چرا سیاه‌نمایی می‌کنید. خوب ما کاری به‌جز سیاه‌نمایی نمی‌توانیم انجام دهیم.
راعی در ادامه بیان کرد: ما در سینمای آمریکا فیلم‌هایی می‌بینیم که انتقادهای تندی از مسئولان می‌شود. این موضوع امنیت را برای آن کشور ایجاد می‌کند. وقتی از آزادی حرف می‌زنیم بحث‌های خارج از عرف مطرح می‌شود. منظور از آزادی این است که فرصت‌طلب‌ها و خائنین احساس آزادی نکنند. این موضوع عین تثبیت نظام است. در سینما کاری کرده‌ایم، افرادی که می‌خواهند خطای بزرگی کنند جلویشان گرفته می‌شود. 
این کارگردان سینما ادامه داد: در دوره‌ای نیروی انتظامی به ما جزوه‌ای داد که پلیس را با شمایل خاصی معرفی کنیم. این درحالی بود که شمایل پلیسی که در جزوه آمده بود با پلیسی که مردم می‌دیدند متفاوت بود. اگر بخواهیم درام شکل بگیرد پلیس خوب و بد را باید کنار هم نشان دهیم. متاسفانه نه در میان مسئولان نه در جریان عمومی میلی به آزادی دیده نمی‌شود.
مجتبی راعی ادامه داد: قصد داشتم در دوره‌ای، فیلمی با حضور موافقان و مخالفان مضمون بانک‌داری و شیوه اجرایی آن بسازم. اجازه این کار به من داده نشد. حتی درباره مجموعه خودروسازی نیز این پروژه به سرانجام نرسید.
راعی در پایان درباره آینده سینمای سیاسی گفت: من به آینده سینمای سیاسی امیدوار نیستم. چراکه فکر می‌کنم هنوز تفکر قالب برای انتقادپذیری در قدرت وجود ندارد.