نشست خبری فیلم «جمشیدیه» با حضور یلدا جبلی(کارگردان)، ستاره پسیانی، پانتهآ پناهیها، سارا بهرامی، حامد کمیلی، شادی کرموردی، ندا جبرائیلی، محمد ولیزادگان(بازیگران)، محمدصادق آذین(تهیهکننده)، فردین خلعتبری(تهیهکننده و آهنگساز)، آرش قاسمی(صداگذار)، حبیب مجیدی(عکاس)، عظیم فراین(گریمور) و دیگر عوامل فیلم با اجرای محمود گبرلو در سومین سانس از ششمین روز از جشنواره برگزار شد.
یلدا جبلی درباره اینکه بازیها شعاری میشود و موجب عدم باورپذیری فیلم میشود، گفت: من اینطور فکر نمیکردم.
محمدصادق آذین، تهیهکننده نیز با بیان اینکه وقتی قصه فیلم را خواندم خیلی روی من تاثیر گذاشت، گفت: «البته من تهیهکنندهای نبودم که تمام سرمایه آن را تامین کنم بنابراین همکاری کردم و قصد من کمک جهت ساخت یک فیلم اجتماعی خوب بود. زحمت بیشتر گزارش و اجرای تولید روی دوش آقای خلعتبری بود.»
خلعتبری نیز در این باره گفت: «ما جمشیدیه را زندگی کردیم و ساختیم و فکر میکنم در کنار ما حیات پیدا میکند.»
جبلی درباره پرسشی مبنیبر ضدانسانی بودن و شعاری بودن فیلم جمشیدیه توضیح داد: «من اینطور فکر نمیکنم. یک قاضی مشاور پروژه ما بوده است. خیلی برایم عجیب است که میگویید این فیلم شعاری است. عجیب این است ما در شرایطی زندگی میکنیم که نوع دیگری حرف زدن را بارها از دوستان خودمان میشنویم و این موضوع برایمان عجیب است.»
او همچنین درباره پرسش دیگری مبنیبر بازی کیومرث پوراحمد در فیلم «جمشیدیه» گفت: «فکر کردیم آقای پور احمد برای نقش پدر خوب است. در نمایشهای مردمی بازی او را دوست داشتند و زمانی که پوراحمد را انتخاب کردیم و او لطف کرد با ما همکاری کرد، فکر کردیم این بهترین انتخاب است.»
پانتهآ پناهیها در مورد بازی خود در این فیلم گفت: «دلیل انتخاب این نقش که البته چندان هم متفاوت نیست، همزادپنداری با این خانمی است که در دوراهی سختی قرار دارد.»
یلدا جبلی در مورد علت عدم بازجویی از همسر ترانه در فیلم گفت: «قصه جمشیدیه قطعا قصه دادگاه و بازجویی نیست. در چنین قصههایی هرکس تلاش میکند شکلی از داستان را نشان دهد. یکی بازجویی، یکی زندان و یکی هم کشمکش برای گرفتن رضایت از خانواده مقتول. ما تلاش کردیم از این زاویه به داستان بپردازیم.»
فردین خلعتبری در پاسخ به سوالی در مورد شعاری بودن فیلم گفت: «ما وقتی از خودمان میخواهیم در دادگاه از خودمان دفاع کنیم، چون دادگاه جایی رسمی است، ادبیات فردی که در آنجا قرار میگیرد رسمی است. چرا میگوییم رسمی حرف زدن شعاری حرف زدن است؟ طرف پای مرگ و زندگی اش در میان است مگر میتواند فلسفی حرف بزند؟ حتما مگر باید طرف فارغالتحصیل فلسفه باشد که چنین حرفهایی بزند؟»
یلدا جبلی در پاسخ به پرسشی درباره اینکه نظرش درباره فیلمهای دورهمی چیست؟ گفت: «به نظر شما جمشیدیه یک فیلم دورهمی در آپارتمان ساده است؟ اینطور نیست. قصههای آپارتمانی قصه مورد علاقه من است اما بنا بر شرایط سینما ترجیح دادم به دنبال آن نروم. گاهی اوقات جبر و فضاهای فارغ از اینکه فیلمسازان آن را دوست دارند، آنها را به سمتی میبرد که فیلمهای آپارتمانی بسازند. بسیاری از فیلمسازان دوست دارند هر آنچه که تخیل شان حکم میکند روی کاغذ بنویسند اما برای 20 درصد از فیلمسازان این امکان نیست.»
او درباره اینکه برای انتخاب زوج حامد کمیلی و سارا بهرامی در فیلم سابقه بازی این دو تاثیری برای انتخاب هم داشته است؟ گفت: «بله تاثیر داشت زیرا مهم بود که زوج ترانه و امیر، چهره آشنایی برای مخاطب داشته باشند. به دلیل محدودیت زیادی که در روابط خانوادگی و زن و شوهرداری، احساس کردم این امر میتواند عقبه خوبی برای مخاطب داشته باشد جدا از اینکه این دو بازیگر بهترین انتخاب نیز بودهاند.»
سارا بهرامی نیز در پاسخ به تکراری بود همکاریاش با حامد کمیلی، توضیح داد: «کاش سوالهای بهتری از من میکردید. این موضوع برای من بهعنوان بازیگر اصلا اهمیت ندارد. یکی از وسواسهایم این بود که من و حامد کمیلی بازی تکراری نکنیم و اگر سوالکننده پیشنهاد و خاطرهای از تکراری بودن کار ما دارد به من بگوید زیرا برایم مهم است. من با آقای کمیلی زیاد بازی کردم اما هرگز شخصیت ترانه را در مقابل او بازی نکردم.»
یلدا جبلی در پاسخ به سوالی در مورد طراحیهای صحنه دادگاه و دادسرا و شعبه بازپرسی گفت: «من برای ساخت این فیلم در بیش از 50 دادگاه حاضر بودم. ما فکر میکنیم در دادگاهها همیشه افرادی هستند که چاقوکشی کردهاند یا تخلفات مالی دارند. اما این فیلم براساس دادگاههایی است که من خودم شخصا در آن حضور داشتم. ضمن اینکه وکلا و قضاتی هم بهعنوان مشاور در این پروژه با ما همکاری داشتهاند. من تلاش کردم حتی فضای راهروهای دادگاه و مورد قاضی را هم براساس تجربیاتی که در دادگاهها داشتهام بازسازی کنم.»
حامد کمیلی در پاسخ به تکراری بودن بازیاش در مقابل سارا بهرامی، گفت: ممن یک بازیگر هستم و این کمترین اهمیت را برای من دارد که میخواهم در مقابل یک پارتنر تکراری بازی کنم چون در سینما چیزی به اسم شخصیتپردازی وجود دارد. من اگر در یک گروه قوی قرار بگیرم ترجیح میدهم که حتما بازی کنم. ضمن اینکه به نظرم این آشنایی برای مخاطب باعث اتفاق بدی در فیلم نشده است.»
سارا بهرامی در پاسخ به این سوال که آیا نگران این نیست که چون پارسال سیمرغ برده، امسال قربانی جایزه نگرفتن شود، گفت: «من عاشق جایزه گرفتن هستم اما با صداقت به شما میگویم که هیچوقت برای سیمرغ گرفتن نقش بازی نکردهام. من نقشی بازی کردهام که با افتخار بتوانم در کنار آن بایستم. با این حال اما نقدی خواندم که واقعا متاسفم شدم. دوست منتقدی نوشته بود که این فیلم درباره فحش است به همراه یک ایموجی خنده و گریه. خدا را شکر که این ایموجیها وجود دارد تا اهل ادب و قلم ما به آنها پناه ببرند. متاسفانه لمپنیسم با روشنفکری ما آمیخته شده که این برای جامعه دور از کتاب ایران بسیار بد است. جامعهای که باید ببیند میتوان با آن ادبیات هم از خود دفاع کرد.»
جبلی در مورد انتظارش از مخاطب بعد از تماشای فیلم گفت: «من انتظار خاصی نمیتوانم داشته باشم. من فکر میکنم بحث و گفتوگویی که بین مخاطبان پس از تماشای فیلم شکل میگرفت مثلا در مورد همان بحث فحاشی که ما با آن درگیر هستیم برایم ارزشمند است.»