نخلستان اوج میزبان شده تا نشست خبری سریال «مینو» را برگزار کند، سریالی که این شبها از شبکه سوم سیما پخش میشود و مخاطبان خودش را هم خیلی آرام جذب کرد. «مینو» به خرمشهر و آغاز جنگ پرداخته و به سراغ آدمهای معمولی رفته و از زبان آنها قصه و داستانش را روایت میکند.
قرار بر این است ساعت 10 نشست خبری شروع شود اما طبق معمول نه همه خبرنگاران جمع شدهاند و نه عوامل فیلم رسیدهاند، با تاخیری نیم ساعته همه میرسند و مجری با یادی از فیلم «تنگه ابوقریب» نشست را شروع میکند. آرش خلاقدوست مدیر فیلمبرداری؛ مهدی همایونفر تهیهکننده؛ امیر پوروزیری کارگردان؛ عباس غزالی، مهدیه نساج و سلمان فرخنده بازیگران این سریال در این نشست حاضر شدند.
در همان ابتدا همایونفر درباره ساخت چنین سریالی که با حال و هوای دفاع مقدس باشد صحبتهایش را شروع کرد و گفت: «من به ژانر دفاع مقدس علاقه دارم و سریال «مینو» حاصل علاقه شخصی من بوده و در دوران طولانی جنگ ما که کاملا مردانه بود در مقطعی که بعثیها در اوایل جنگ حمله کردند، هنوز زنان و بچهها در شهر حضور داشتند و ازجمله زیباییهای این بخش حضور ساده مردم بوده و ١٧ الی ١٨ زن هم اسلحه به دست گرفتند و جنگیدند. همچنین در آن زمان پرستارانی حضور داشتند که حضورشان در صحنههای جنگ پررنگ بود و همین موضوع دستمایه ساخت سریالی عاشقانه شد.»
پوروزیری هم کار کارگردانی این سریال را به عهده داشته و اولین تجربه کارگردانیاش را برای ساخت یک سریال با «مینو» آغاز کرده، میگوید: «طرح اولیه سریال «مینو» شبیه یک مستند بود و فضای مستندگونه در آن پررنگ بود. پس از جلساتی که با آقای همایونفر داشتیم، به این نتیجه رسیدیم که یک داستان عاشقانه با حضور خانوادهها و با محوریت انسانهایی که کمتر به آنها پرداخته شده، بپردازیم. قهرمانهای زیادی داریم که اسمشان جایی شنیده نشده است. ساخت سریال درباره یک شهر جنگی و مردمی که میخواهند در آن زندگی کنند و آنچه دارند را حفظ کنند، برایم بسیار جذاب بود. به همین دلیل سراغ چنین سوژهای رفتیم.»
وقتی از پوروزیری میپرسند چرا اسم سریال «مینو» است؟ میخندد و با مکثی کوتاه میگوید:«خواستم حاشیه بروم و توجیه کنم اما بدون حاشیه اسم اول سریال ما «آشوب» بود اما چون سریال دیگری با همین نام ساخته شد، نام آن را به «مینو» تغییر دادیم. البته باید بگویم شانس هم آوردیم چون انگار اسم خانم برای یک سریال گذاشتن تا مدتی در تلویزیون ممنوع بوده است، اما خب برای ما اتفاقی نیفتاد و مخالفتی نشد.»
عباس غزالی که بازی خوبش در سریال «وضعیت سفید» از یادها نمیرود، نفر بعدی این تیم بود که صحبتهایش را شروع کرد: «من قبلا هم گفتهام که در انتخاب نقشهایم وسواس دارم. فیلمنامه «مینو» برایم بسیار جذاب بود و با اینکه از زمان پایان تصویربرداریمان مدتی میگذرد اما هنوز هم با کارگردان ارتباط دارم و حین پخش احساساتمان را به هم منتقل میکنیم و تجربه خوبی از حضور در این سریال دارم.»
مهدیه نساج، بازیگر نقش «مینو» هم که بازیاش مورد توجه همه قرار گرفته است، گفت: «سریال مینو سختیهای عجیب و غریبی داشت و بسیاری از این سختیها در طول کار دیده نمیشود. مثلا در قسمتی که قرار بود از یک پنجره به بیرون بپرم، 40 بار این صحنه تکرار شد و در آخرین سکانس من کاملا دستم میلرزید، سریال بسیار صحنههای احساسی سنگینی داشت. تا الان بازخوردها حاکی از لطف و نظرات مثبت بوده و امیدوارم همینطور بوده باشد.»
سلمان فرخنده که هم بازیگر این سریال است و هم در نوشتن فیلمنامه و انتخاب بازیگران هم فعالیت داشته است، درباره تجربه در این سریال میگوید: «آقای پوروزیری به متن اعتقاد زیادی داشت، ضمن اینکه تولید و ساخت در لحظه اتفاق میافتد. مثلا سر صحنه ما اتود بسیاری زدیم و «مینو» ماحصل یک کار گروهی است هرچند نویسندگان از ابتدای کار با کارگردان همراهی کردند و «مینو» حاصل یک کار جمعی شد.»
مساله حاشیهای برای این سریال نوع حجاب بازیگران بود، مثلا پروانه معصومی که موهایش بیرون است و در برخی صحنهها برای بازیگران دیگر هم این مساله تکرار میشود، همین سوژه خبرنگاران شد و در سوالهایشان این موضوع را پرسیدند، پوروزیری در پاسخ به این سوالها گفت: «تصویر واقعیتر از مردم برای خودشان دلنشین است. گاهی به من میگفتند فلان کار ممنوعیت تلویزیونی دارد اما خودم در این جامعه زندگی میکنم و میدانم چه چیزی خط قرمز است. در واقع ما در این کار نشان دادیم که چه چیزی خط قرمز است و چه چیزی خط فرضی است. مخاطب در این سریال یک زندگی واقعی را دید و فکر میکنم حرمت موی سفید خانم معصومی خیلی بیشتر از آن است که دربارهاش حتی فکر کنیم.»
پوروزیری درباره سختگیری از سوی سازمان اوج برای ساخت سریال یا ایجاد محدودیت برای آنها در طول ساخت این سریال گفت: «دوستان سازمان رسانهای اوج برای ما هیچ محدودیتی نداشتند و این نشان میدهد که تمام این خطوط فرضی هستند. این کار ممیزی نداشت که بخشی از آن به پافشاری فیلمساز و کارگردان باز میگردد. من نیز سکانسی را حذف نکردم و اصولا تلاش میکنم که هیچگاه خودم را سانسور نکنم. سعی میکنم آنچه هستم باشم و بعد برای بودنش بجنگم. بهطور کلی فکر میکنم هر چه تلویزیون تصویر واقعیتری از مردم نشان دهد مخاطب بیشتری خواهد داشت که امیدوارم روزبهروز بیشتر به این سمت پیش برویم.»
یک مساله دیگر که بسیار مورد سوال خبرنگاران قرار گرفت بحث بودجهای بود که برای این سریال خرج شده است، خبرنگاران صحبت از بودجه 10میلیارد تومانی کردند که این مساله دستمایه شوخی بازیگران شد و هر کدام میگفتند که با این رقم بودجه، پس هر بازیگری یک میلیارد تومان دستمزد گرفته، است. همایونفر، تهیهکننده مینو درباره بودجه گفت: «قرار بود ابتدا با روایت فتح این سریال را بسازیم که آنجا زیرمجموعه اوج شد و دوستانسازمان اوج هم لطف کردند و با ما کار را ادامه دادند، بودجه این سریال کمتر از 5 میلیارد تومان است؛ یعنی حدود 4 میلیارد و 500 میلیون تومان.» همین که همایونفر، میزان بودجه را اعلام کرد، باز هم بازیگران تعجب کردند و با خنده و شوخی تیکههایی را به کارگردان و تهیهکننده انداختند.
عباس غزالی در پایان این نشست از معضلی که این روزها گریبانگیر حوزه سینما و بازیگران هم شده است، صحبت کرد و گفت: «متاسفانه مدتی است که برخی از همکاران این کار را انجام میدهند و از کسانی که در اینستاگرام فالورهای زیادی دارند دعوت به کار میکنند. من وقتی این موضوع را شنیدم از تعجب شاخ درآوردم. اما ما در سریال «مینو» اصلا از این کارها نکردیم و به نظرم کسانی که این کار را میکنند به سطح سلیقه مخاطب و فرهنگ جامعه آسیب میزنند. اینکه بدل یک فوتبالیست را به بازی در یک سریال دعوت میکنند واقعا اتفاق عجیبی است. اما الان متاسفانه مجموعه این اتفاقات معیار انتخاب بازیگر شده است. اینکه چه سکانسی از یک سریال در اینستاگرام بیشتر دیده شود، معیار بهتر یا بدتر بودن یک سریال شده است! خوشبختانه گروه سازنده مینو این موضوعات را قبول نداشتند و با عشق جلو رفتند.»